Deze soefiwijsheid, die ik ooit gelezen had, kwam in me op nadat de volgende situatie ontstond:

Op mijn 50-ste verjaardag in november afgelopen jaar kreeg ik een amaryllis-bol cadeau. Nog zonder pot of grond, alleen met een plaatje van de bloem die deze bol beloofde te gaan worden. Een paar weken heb ik de bol laten liggen omdat ik vermoedde dat hij wel uit zichzelf zou gaan opkomen. Dat had ik wel eens gezien maar dat gebeurde niet. Ik besloot om ‘m met wat verse aarde in een pot te zetten en te wachten. Na weken de stengel bijna uit de bol te hebben ‘gekeken’ was daar een veelbelovend puntje te zien. Hij groeide met zijn stevige helder groene stengel, wat blad en een stevige knop rustig maar gestaag uit tot wel 40 centimeter hoog. Gisteren was het zo ver dat de 1e twee bloemen zich tegelijkertijd openden. Witte bloembladeren met een zacht roze binnenkant zoals op het plaatje stond.

Al deze weken was ik me ervan bewust dat de opening van de knop een passend moment in mijn leven daarvoor zou gaan kiezen. Als een persoonlijk feestje voor mij. (ik had ‘m tenslotte gekregen met mijn verjaardag!) en dat was ook het geval. De nacht voordat de amaryllis zich helemaal aan me liet zien, nam ik een besluit: namelijk dat ik ‘helemaal van mezelf mag zijn’ wat maakte dat ik het gevoel had dat ik ineens samenviel met mezelf. Wonderlijk inzicht zal je wellicht denken.

Ik zal kort proberen uit te leggen wat er gebeurde…In een visualisatie kwam ik tot het inzicht dat ik al tijdens de zwangerschap in de buik van mijn moeder voor haar en mijn tweelingzusje aan het zorgen was. Dat ik dat daarna eigenlijk altijd onbewust ben blijven doen, maar dan ook voor vele andere mensen; zowel voor mijn familie, vrienden en ook binnen mijn werk. Ik had er mijn bestaansrecht aan gekoppeld zo kwam ik tot de conclusie. Nu besefte ik voor het eerst sinds 50 jaar dat ik echt voor mezelf mag gaan leven.

Toen de amaryllis me ‘aankeek’ de morgen nadat ik iedereen die nacht ‘uit mijn aura had gezet’, kon ik mezelf zien in deze bloem. Als een spiegel van mijn eigen groeiproces van de afgelopen 6 weken. Ik hou er niet van om overal de symbolische waarde aan toe te kennen maar deze ’toevalligheid’ deel ik graag met je. Wat heeft dat met Allah te maken in de titel van dit blog? (ik ben in tussentijd geen moslima  geworden even voor alle duidelijkheid). In mijn geval had ik 6 weken geleden de bol gepland en daarbij de stille intentie gevoelt om weer helemaal tot bloei te willen komen; me weer vol leven te voelen na een intense periode van verlies en verdriet op allerlei mogelijke manieren. Door het bewust formuleren van mijn intentie; dit wezenlijk verlangen in mezelf bewust te worden heb ik daarmee ‘mijn kameel’ vast gebonden.

Soms wilde ik natuurlijk dat die amaryllis sneller groeide. Zijn innerlijke waarheid eerder aan me had laten zien, maar nu was het kennelijk pas zijn tijd en mijn tijd.

Nieuwsgierig geworden naar coaching vanuit jouw intentie?

T  06 10 73 90 92

E  info@yvonnebartels.nl